błotko

błotko (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zdrobn. od błoto

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	błotko	błotka
dopełniacz	błotka	błotek
celownik	błotku	błotkom
biernik	błotko	błotka
narzędnik	błotkiem	błotkami
miejscownik	błotku	błotkach
wołacz	błotko	błotka

przykłady:

(1.1) Stajał marcowy śnieg na klombach. / Po błotku drepcesz krok za krokiem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. błocko

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. błoto n, błotniak mzw, błotnik mzw/mrz, błocenie n, ubłocenie n

czas. błocić ndk., ubłocić dk., ubłocić się dk.

przym. błocisty, błotnisty, błotny

przysł. błotniście

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. błoto + -ko

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: błoto

źródła: