błotnik

błotnik (język polski)

błotnik (1.1) rowerowy

wymowa:

IPA: [ˈbwɔtʲɲik], AS: [bu̯otʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) część pojazdu osłaniająca koło i zabezpieczająca pojazd przed bryzgami wody/błota spod kół

odmiana:

przykłady:

(1.1) Muszę kupić błotnik, chyba poszukam najpierw na szrocie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) błotnik samochodowy / rowerowy / motocyklowy

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) szusblech

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. błoto n, błotko n, błocisko n, błocko n, błota nmos, błocenie n, ubłocenie n, zabłocenie n, Zabłocie n

czas. błocić ndk., ubłocić dk., zabłocić dk.

przym. błotny, błotnisty, błotnikowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. błoto + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bryt. wing, mudguard, amer. fender
• białoruski: (1.1) крыло n
• bułgarski: (1.1) калник m
• chorwacki: (1.1) blatobran m
• czeski: (1.1) blatník m
• duński: (1.1) skærm w
• esperanto: (1.1) kotŝirmilo
• francuski: (1.1) garde-boue m, aile ż
• hiszpański: (1.1) guardabarros m, aleta ż
• interlingua: (1.1) guardafango
• kaszubski: (1.1) kalëca ż
• niemiecki: (1.1) Kotflügel m, (rowerowy) Schutzblech n
• nowogrecki: (1.1) λασπωτήρας m, φτερό n
• rosyjski: (1.1) крыло n
• słowacki: (1.1) blatník m
• szwedzki: (1.1) flygel w
• węgierski: (1.1) sárhányó
• włoski: (1.1) parafango m

źródła:

błotnik (język kaszubski)

błotnik (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ornit. brodziec

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) szlapnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: