wymowa:
IPA[ˈdrɛptat͡ɕ], AS[dreptać] ?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. podreptać)

(1.1) chodzić szybko i drobnymi krokami
odmiana:
(1.1) drepczę / drepcę / rzad. dreptam[1]; koniugacja IX lub rzad. koniugacja I; lub lub rzad.
przykłady:
(1.1) Jadę do centrum autobusem, na jednym z przystanków wchodzi kilkunastoletni Cygan i gra na rozklekotanej harmonii. Obok niego drepcze może dziesięcio-dwunastoletnia dziewczynka z plastikowym kubkiem (…)[2]
(1.1) Otyły Norman Schwarzkopf wpadł jak bomba do ich niedużego pomieszczenia, na czele grupy zaaferowanych oficerów drepczących za nim krok w krok niczym kaczuszki za dorodną matką[3].
składnia:
(1.1) (nie) dreptać gdzieś
kolokacje:
synonimy:
(1.1) chodzić, biegać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dreptanie n, dreptacz mzw
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „dreptać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Marek Bukowski, Wysłannik szatana, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Jerzy Gotowała, Najkrócej żyją motyle : lotnictwo rozpoznawcze wciąż niezbędne, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.