autyzm (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈawtɨsm̥], AS[au̯tysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.u → ł  ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) med. psych. zaburzenie neuropsychiatryczne charakteryzujące się problemami w kontaktach międzyludzkich i brakiem relacji z rówieśnikami; zob. też autyzm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Echolalia jest cechą charakterystyczną dla autyzmu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. autystka ż, autysta mos, autyk m, autyczka ż
przym. autystyczny
przysł. autystycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. αὐτός (autós)[2]sam
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Choroby i dolegliwości
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. Hasło „autyzm” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.