autobiografizm (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) liter. skłonność do wykorzystywania wątków autobiograficznych
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Sam Iwaszkiewicz wszystkie te odmiany autobiografizmu odnalazł w baśniach Andersena, o czym szerzej pisał we wstępie do ich polskiego wydania w 1956 roku[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. autobiograf mos, autobiografka ż, autobiografia ż, autobiografizowanie n, autobiograficzność ż
czas. autobiografizować ndk.
przym. autobiograficzny, biograficzny
przysł. autobiograficznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. autobiografia + -izm
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. Piotr Mitzner, Na progu: doświadczenia religijnego w tekstach Jarosława Iwaszkiewicza, Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa 2003, ISBN 83-707-2271-7, str. 22.