Wikisłownik

anormalność

anormalność (język polski)

edytuj
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co anormalne; cecha tych, którzy są anormalni
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikanormalnośćanormalności
dopełniaczanormalnościanormalności
celownikanormalnościanormalnościom
biernikanormalnośćanormalności
narzędnikanormalnościąanormalnościami
miejscownikanormalnościanormalnościach
wołaczanormalnościanormalności
przykłady:
składnia:
(1.1) anormalność + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nienormalność
antonimy:
(1.1) normalność
hiperonimy:
(1.1) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. anormalny
przysł. anormalnie, normalnie
czas. unormować, normować
rzecz. normalność ż, norma ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. anormalny + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=anormalność&oldid=8138143”