normować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[nɔrˈmɔvaʨ̑], AS[normovać]
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. unormować)

(1.1) ustalać normy

czasownik zwrotny niedokonany normować się (dk. unormować się)

(2.1) wracać do normalnego, pożądanego stanu
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. norma ż, normatyw m, normatywność ż, normalność ż, unormowanie n, normowanie n, normalizowanie n, znormalizowanie n, anormalność ż, normalizacja ż
czas. unormować dk., normalizować ndk., znormalizować dk.
przym. normowy, normatywny, normalny
przysł. normalnie, normatywnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: