akompaniator (język polski) edytuj

 
wiolonczelista i akompaniator (1.1)
wymowa:
IPA[ˌakɔ̃mpãˈɲatɔr], AS[akõmpãńator], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) muz. wykonawca akompaniamentu
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) instrumentalista
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. akompaniament m, akompaniowanie n
forma żeńska akompaniatorka ż
czas. akompaniować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. accompagnatore[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maria Borejszo, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2007, ISBN 978-83-232176-5-7, s. 100.