weksel
weksel (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) ekon. praw. dokument, w którym dłużnik zobowiązuje się zwrócić wierzycielowi określoną sumę pieniędzy w określonym czasie; zob. też weksel w Wikipedii
- (1.2) zob. weksle
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik weksel weksle dopełniacz weksla weksli celownik wekslowi wekslom biernik weksel weksle narzędnik wekslem wekslami miejscownik wekslu wekslach wołacz wekslu weksle
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) akceptować weksel • poręczać weksel • trasować weksel/ciągnąć weksel • weksel trasowany/weksel ciągniony • weksel własny • wykupić weksel • zaprotestować weksel/skierować weksel do protestu
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bill of exchange
- bułgarski: (1.1) полица ż
- czeski: (1.1) směnka ż
- hiszpański: (1.1) letra de cambio ż
- nowogrecki: (1.1) γραμμάτιο n, συναλλαγματική ż
- rosyjski: (1.1) вексель m
- rumuński: (1.1) poliță ż
- słowacki: (1.1) zmenka ż
- wilamowski: (1.1) weksuł m
- źródła:
