legitymacja

legitymacja (język polski)

legitymacja (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌlɛɟitɨ̃ˈmaʦ̑ʲja], AS: [leǵitỹmacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dokument potwierdzający tożsamość oraz przynależność do określonej grupy ludzi

(1.2) praw. podstawa prawna określonych uprawnień

(1.3) potwierdzenie czegoś

(1.4) akt nadający nieślubnemu dziecku prawa dzieci ślubnych

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	legitymacja	legitymacje
dopełniacz	legitymacji	legitymacji / przest. legitymacyj
celownik	legitymacji	legitymacjom
biernik	legitymację	legitymacje
narzędnik	legitymacją	legitymacjami
miejscownik	legitymacji	legitymacjach
wołacz	legitymacjo	legitymacje

przykłady:

(1.1) Czy legitymacja szkolna jest tam konieczna?

składnia:

kolokacje:

(1.1) legitymacja studencka / partyjna / służbowa / szkolna / ubezpieczeniowa / prasowa / nauczycielska • legitymacja seniora / emeryta-rencisty

(1.2) legitymacja procesowa • legitymacja władzy

synonimy:

(1.2) legitymizacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. legitymizacja ż, legitymizm m

czas. legitymować ndk., wylegitymować dk., legitymizować ndk.

przym. legitymacyjny, legitymizacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Legitimation < łac. legitimus

uwagi:

zob. też legitymacja w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) identity card, card; (1.2) legitimacy
• arabski: (1.1) بطاقة
• hiszpański: (1.1) carné m
• niemiecki: (1.1) Ausweis m
• nowogrecki: (1.1) ταυτότητα ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• szwabski: (1.1) Oußweiß m

źródła: