tożsamość (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[tɔʃˈsãmɔɕt͡ɕ], AS[tošsãmość], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) identyczność, brak różnic
(1.2) świadomość samego siebie, zdawanie sobie sprawy z bycia sobą, z własnej osoby, osobowości i innych cech
(1.3) cechy, właściwości, dane konkretnej osoby, pozwalające określić, stwierdzić, zidentyfikować osobę
(1.4) poczucie jedności, więzi z grupą, przynależności do społeczności; identyfikowanie się z narodem
(1.5) log. relacja, jaką każda rzecz posiada wyłącznie z samą sobą; zob. też tożsamość (logika) w Wikipedii
(1.6) mat. równanie, które jest spełnione niezależnie od wartości podstawianych pod zmienne
odmiana:
(1.1-5)
(1.6)
przykłady:
(1.1) Te dwa obiekty niczym się nie różnią, więc tożsame.
(1.2) Ostatnio zachowuję się inaczej, niż zwykle, więc chyba moja tożsamość ulega zmianie.
(1.3) Aby założyć konto bankowe, potrzebne dwa dokumenty tożsamości.
(1.4) Nasza tożsamość narodowa, społeczna i grupowa świadczy o naszej kulturze.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
identyczność, równość, jednokładność; identyczny, równy, jednokładny
antonimy:
różny, odmienny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. utożsamiać ndk., utożsamić dk.
przym. tożsamościowy, tożsamy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. tożsamy + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: