Kupalnocka
Kupalnocka (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) reg. (Warmia, Mazury, Kurpie i Podlasie) Noc Świętojańska
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Kupalnocka Kupalnocki dopełniacz Kupalnocki Kupalnocek celownik Kupalnocce Kupalnockom biernik Kupalnockę Kupalnocki narzędnik Kupalnocką Kupalnockami miejscownik Kupalnocce Kupalnockach wołacz Kupalnocko Kupalnocki
- przykłady:
- (1.1) [...] ale kto wie, czy nie jest po prostu opisem jakiegoś smutnego wypadku, który się gdzieś wydarzył, może przed kilku wiekami, przy obchodzie Kupalnocki[1].
- (1.1) Te sześć wierszy śpiewają także u Kurpiów w czasie Kupalnocki czyli Sobótki[2].
- (1.1) Lud np. mazowiecki i podlaski, nad Narwią i Bugiem zamieszkały, obrzęd ten znał tylko pod mianem Kupalnocki[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) święto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prawdopodobnie zapożyczenie z białor. Купально́чка, Купално́чка (poświadczone od 1831 r.[4]); synchronicznie pol. kupalny + nocka; poświadczone od 1836 r.[5]
- uwagi:
- (1.1) war. kupalnocka, Kupałnocka, kupałnocka
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Noc Świętojańska
- źródła:
- ↑ praca zbiorowa, Zygmunt Gloger - badacz przeszłości ziemi ojczystej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, ISBN 9788301002114, s. 242.
- ↑ Kornel Kozłowski, 80 Lud. Pieśni, Podania, Baśnie, Zwyczaje i Przesądy Ludu Z Mazowsza Czerskiego, Wraz z Tańcami i Melodyami, Warszawa 1869, s. 80.
- ↑ Zygmunt Gloger, Księga rzeczy polskich, Kraków 1896, s. 452.
- ↑ Łukasz Gołębiowski, Gry i zabawy różnych stanów w kraju całym, lub niektórych tylko prowincyach, s. 300.
- ↑ Pieśni ludu Białochrobatów, Mazurów i Rusi z nad Bugu, Warszawa 1836, s. 252.