Konstans
Konstans (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Konstans Konstansowie / Konstansi dopełniacz Konstansa Konstansów celownik Konstansowi Konstansom biernik Konstansa Konstansów narzędnik Konstansem Konstansami miejscownik Konstansie Konstansach wołacz Konstansie Konstansowie / Konstansi depr. M. i W. lm: (te) Konstansy[1]
- przykłady:
- (1.1) Świętego Konstansa z Trewiru wspominamy 5 października.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Konstans • brat / kuzyn / wujek / dziadek Konstans • mężczyzna imieniem (o imieniu) Konstans • święty / błogosławiony Konstans • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Konstans • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Konstans • otrzymać / dostać / przybrać imię Konstans • dzień imienin / imieniny Konstansa • na Konstansa (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „Konstans” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.