Itaka
Itaka (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) geogr. hist. grecka wyspa na Morzu Jońskim, u zachodnich wybrzeży Peloponezu[1]; zob. też Itaka w Wikipedii
- (1.2) geogr. miejscowość w Kenii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Itaka Itaki dopełniacz Itaki Itak celownik Itace Itakom biernik Itakę Itaki narzędnik Itaką Itakami miejscownik Itace Itakach wołacz Itako Itaki
- przykłady:
- (1.1) Itaka była ojczyzną Odyseusza i Penelopy.
- (1.1) Jeżeli masz wędrować do Itaki, • życzyć sobie winieneś, by długa była wędrówka, • pełna przygód i doświadczeń.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) mieszkać / być / osiedlić się / wypoczywać na Itace • wybierać się / wędrować / podróżować / wracać / powracać do Itaki • jechać / lecieć / płynąć / przyjechać / przylecieć / przypłynąć na Itakę • wyjechać / wylecieć / wypłynąć / wrócić z Itaki • zwiedzać / odwiedzać Itakę • spędzić urlop / wakacje na Itace
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- wracać do Itaki
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Ithaca, Ithaka
- baskijski: (1.1) Itaka
- bretoński: (1.1) Itaka
- bułgarski: (1.1) Итака
- czeski: (1.1) Ithaka
- duński: (1.1) Ithaka
- esperanto: (1.1) Itako
- estoński: (1.1) Ithaka
- francuski: (1.1) Ithaque
- hebrajski: (1.1) איתקה
- hiszpański: (1.1) Ítaca
- japoński: (1.1) イタキ島
- koreański: (1.1) 이타키 섬
- litewski: (1.1) Itakė
- łaciński: (1.1) Ithaca
- łotewski: (1.1) Itaka
- macedoński: (1.1) Итака
- niderlandzki: (1.1) Ithaka
- niemiecki: (1.1) Ithaka
- norweski (bokmål): (1.1) Ithaka
- norweski (nynorsk): (1.1) Itháki
- nowogrecki: (1.1) Ιθάκη ż, Θιάκι n
- portugalski: (1.1) Ítaca
- rosyjski: (1.1) Итака
- rumuński: (1.1) Itaca
- słowacki: (1.1) Ithaka ż
- staroangielski: (1.1) Iþacige
- starogrecki: (1.1) Ἰθάκα, Ἰθάκη
- szwedzki: (1.1) Ithaka
- turecki: (1.1) İthaka
- ukraiński: (1.1) Ітака
- walijski: (1.1) Ithaca
- włoski: (1.1) Itaca ż
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 146.
- ↑ Konstandinos Kawafis: Itaka, tłum. Zygmunt Kubiak
Itaka (język bretoński) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Itaka (język łotewski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Itaka (język niemiecki) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik der Itaka die Itaka dopełniacz des Itakas der Itaka celownik dem Itaka den Itaka biernik den Itaka die Itaka
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) Itaker
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) skrót od italienischer Kamerad → włoski towarzysz
- uwagi:
- (1.1) Słowo ukute podczas I wojny światowej w armii austriackiej w formie „Itak” i „Idaker” na wzór słowotwórczy takich wyrazów jak „Polak”, „Słowak”. Użycie wznowione podczas II wojny światowej, początkowo wobec włoskich żołnierzy, później jako obraźliwe określenie Włochów.
- źródła: