wstukiwać (język polski) edytuj

 
mężczyzna wstukuje (1.1) kod dostępu
wymowa:
IPA[fstuˈcivaʨ̑], AS[fstuḱivać], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wstukać)

(1.1) uderzając w klawisze, wprowadzać cyfry lub znaki do urządzenia
odmiana:
(1.1) koniugacja VIIIb
przykłady:
(1.1) Każdy w inny sposób składa podpis, pisze na klawiaturze, a nawet wstukuje kod PIN podczas korzystania z bankomatu[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wstukanie n dk., wstukiwanie n ndk.
czas. wstukać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ewa Jabłońska, Zmierzą ci wszystko, „Super Express”, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.