witacz

witacz (język polski)

witacz (1.1)

witacz (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przydrożna trwała konstrukcja przy wjeździe na obszar gminy, miasta itp. witająca podróżnych; zob. też witacz w Wikipedii

(1.2) folk. okazjonalna słomiana konstrukcja ustawiana przez mieszkańców podczas dożynek

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	witacz	witacze
dopełniacz	witacza	witaczy
celownik	witaczowi	witaczom
biernik	witacz	witacze
narzędnik	witaczem	witaczami
miejscownik	witaczu	witaczach
wołacz	witaczu	witacze

przykłady:

(1.1) Miasto ustawiło nowy witacz przy drodze od Mikołowa.

(1.2) Ktoś podpalił witacz dożynkowy przy samej remizie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) betonowy / przydrożny witacz

(1.2) witacz dożynkowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przywitanie n, witaczka ż, witanie n

czas. powitać, przywitać dk., witać ndk.

przym. powitalny

wykrz. witaj, witam, powitać

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. witać + -acz

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: