wdzięczyć (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. brak)

(1.1) daw. czynić wdzięcznym, miłym dla oka, dodawać uroku, wdzięku[1]

czasownik zwrotny niedokonany wdzięczyć się (dk. brak)

(2.1) robić wdzięczne, przymilne miny lub gesty, odzywać się przymilnie[2]
(2.2) przen. demonstrować swoje zalety wdzięki, wabić wdziękami; wyglądać ładnie, wdzięcznie[2]
odmiana:
(1.1)
(2.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zdobić, upiększać
(2.1) kokietować, przymilać się; pot. mizdrzyć się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wdzięk m, wdzięczność ż, wdzięki nmos, wdzięczenie n, zawdzięczanie n, zawdzięczenie n
czas. zawdzięczać ndk., zawdzięczyć dk., powdzięczyć się dk.
przym. wdzięczny
przysł. wdzięcznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „wdzięczyć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1   Hasło „wdzięczyć się” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.