wdzięk (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[vʲʥ̑ɛ̃ŋk], AS[vʹʒ́ẽŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sprawianie miłego wrażenia swoim wyglądem i / lub zachowaniem
odmiana:
przykłady:
(1.1) Ależ ona posiada wdzięk, zwłaszcza jak się przeciąga.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) czar, gracja, powab, urok; książk. wdzięczność, charme
antonimy:
(1.1) niezgrabność
hiperonimy:
(1.1) piękno
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wdzięczność ż, wdzięki nmos
przym. wdzięczny
przysł. wdzięcznie
czas. wdzięczyć
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. w + dzięki[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „wdzięk” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.