Wikisłownik

w rumel

w rumel (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

fraza przysłówkowa

(1.1) daw. także gw. (Kresy) całkiem, bez wyjątku[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Wszyscy w rumel Waszmości powiedzą, że nikt niéma prawa wtykać nosa do familijnych dyfferencyi, abowiem ociec może, jako żywnie mu się podoba, karać nieposłuszne dziecko[2]. (sic!)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
trafić w rumel[3]
etymologia:
pol. w + rumel < niem. Rummel[3]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: całkiem
źródła:
  1. ↑ Ewa Jędrzejko, Elementy kresowe w języku Gabrieli Zapolskiej, w: Prace językoznawcze, t. 19 pod red. Aliny Kowalskiej i Aleksandra Wilkonia, Uniwersytet Śląski, Katowice 1991, s. 75.
  2. ↑ Deotyma, Panienka z okienka, rozdz. VI, Ptak niebieski w klatce, Księgarnia i Skład Nut Stanisława Sadowskiego, Warszawa 1898.
  3. ↑ 3,0 3,1 Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927; tu hasło: rumel.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=w_rumel&oldid=7184236”