wymowa:
IPA[ˈɔʨ̑ɛʦ̑], AS[oćec], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. ojciec

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ociekać)

(2.1) zob. ociekać
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Już tam ociec do swej Basi mówi zapłakany: „słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ojciec, tata
(2.1) ocieknąć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ociekacz mrz
związki frazeologiczne:
nie to ociec, co spłodził, lecz ten, co wychowa
etymologia:
(1.1) od prasł. *otьcь, od praindoeur. *atta
(1.1) źródłosłów dla pol. ojciec
(1.1) zob. tamże
uwagi:
(1.1) Wyraz ten był używany do XVI wieku[1].
(1.1) Pierwotne formy deklinacyjne otca, otcu itd. zmieniły się na oćca, oćcu pod wpływem mianownika. W XVI w. rozpowszechniły się formy ojca, ojcu oraz mianownik ojciec[1].
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ojciec
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: ociekać
źródła:
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 3.
  2. Józef Wybicki, Mazurek Dąbrowskiego.