tyran

tyran (język polski)

tyran (1.1) Pizystrat

tyran (2.1)

wymowa:

IPA: [ˈtɨrãn], AS: [tyrãn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. udzielny władca starożytnej polis greckiej, dochodzący do władzy zazwyczaj na drodze przewrotu albo otrzymując swoje władztwo z zewnątrz, z rzadka przez dziedziczenie; zob. też tyran w Wikipedii

(1.2) przen. człowiek okrutny, nieliczący się ze zdaniem innych, narzucający swą wolę

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) ornit. ptak z rodzaju Tyrannus

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tyran	tyrani
dopełniacz	tyrana	tyranów
celownik	tyranowi	tyranom
biernik	tyrana	tyranów
narzędnik	tyranem	tyranami
miejscownik	tyranie	tyranach
wołacz	tyranie	tyrani

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tyran	tyrany
dopełniacz	tyrana	tyranów
celownik	tyranowi	tyranom
biernik	tyrana	tyrany
narzędnik	tyranem	tyranami
miejscownik	tyranie	tyranach
wołacz	tyranie	tyrany

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) samowładca

(1.2) ciemiężca, ciemiężyciel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tyraństwo n, tyrania ż, tyranizowanie n, tyranisko n, styranizowanie n, tyraniczność ż

forma żeńska tyranka ż

zdrobn. tyranek mos

czas. tyranizować ndk., styranizować dk.

przym. tyraniczny, tyrański, przest. tyranny

przysł. tyrańsko, przest. tyrannie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. tyrannus < gr. τύραννος

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tyrant; (1.2) tyrant; (2.1) kingbird
• czeski: (1.1) tyran m; (1.2) tyran m
• francuski: (1.1) tyran m; (1.2) tyran m
• łaciński: (1.1) tyrannus; (1.2) tyrannus
• niemiecki: (1.1) Tyrann m; (1.2) Tyrann m
• portugalski: (1.2) tirano m
• słowacki: (1.2) tyran
• ukraiński: (1.1) тиран m; (1.2) тиран m
• włoski: (1.1) tiranno m; (1.2) tiranno m

źródła:

tyran (język czeski)

tyran (1.1) Peisistratos

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) hist. tyran (władca)

(1.2) przen. tyran (człowiek okrutny)

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tyran	tyrani / tyranové
dopełniacz	tyrana	tyranů
celownik	tyranovi / tyranu	tyranům
biernik	tyrana	tyrany
wołacz	tyrane	tyrani / tyranové
miejscownik	tyranovi / tyranu	tyranech
narzędnik	tyranem	tyrany

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tyranka, tyranie, tyranství

przym. tyranský

czas. tyranizovat

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

tyran (język francuski)

tyran (1.1) Pisistrate

wymowa:

IPA: /ti.ʁɑ̃/ ​

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) hist. tyran

odmiana:

(1.1) lp tyran; lm tyrans

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: