tarczownik

tarczownik (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. hist. we wczesnej monarchii piastowskiej: podstawowy żołnierz piechoty, uzbrojony we włócznię, topór oraz tarczę

(1.2) wojsk. hist. piechur osłaniający swą tarczą innych żołnierzy

(1.3) daw. rzemieślnik, wyrabiający tarcze

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tarczownik	tarczownicy
dopełniacz	tarczownika	tarczowników
celownik	tarczownikowi	tarczownikom
biernik	tarczownika	tarczowników
narzędnik	tarczownikiem	tarczownikami
miejscownik	tarczowniku	tarczownikach
wołacz	tarczowniku	tarczownicy
depr. M. i W. lm: (te) tarczowniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-3) war. tarcznik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tarcza ż

przym. tarczowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) shield bearer, esquire
• hiszpański: (1.2) escudero; (1.3) escudero
• łaciński: (1.2) armiger

źródła: