tarczownik
tarczownik (język polski)
edytuj- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) wojsk. hist. we wczesnej monarchii piastowskiej: podstawowy żołnierz piechoty, uzbrojony we włócznię, topór oraz tarczę
- (1.2) wojsk. hist. piechur osłaniający swą tarczą innych żołnierzy
- (1.3) daw. rzemieślnik, wyrabiający tarcze[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tarczownik tarczownicy dopełniacz tarczownika tarczowników celownik tarczownikowi tarczownikom biernik tarczownika tarczowników narzędnik tarczownikiem tarczownikami miejscownik tarczowniku tarczownikach wołacz tarczowniku tarczownicy depr. M. i W. lm: (te) tarczowniki
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) shield bearer, esquire
- hiszpański: (1.2) escudero; (1.3) escudero
- łaciński: (1.2) armiger
- źródła:
- ↑
Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.