topór

topór (język polski)

topór (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈtɔpur], AS: [topur]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) narzędzie składające się z drewnianego trzonka i metalowego ostrza, służące np. do rąbania drewna lub mięsa, a dawniej także jako broń; zob. też topór w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	topór	topory
dopełniacz	topora	toporów
celownik	toporowi	toporom
biernik	topór	topory
narzędnik	toporem	toporami
miejscownik	toporze	toporach
wołacz	toporze	topory

przykłady:

(1.1) Kat odrąbał skazańcowi głowę jednym uderzeniem topora.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) siekiera

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. toporność ż

zdrobn. toporek m

zgrub. toporzysko n

przym. toporny

przysł. topornie

związki frazeologiczne:

pójść pod topór • wykopać/zakopać topór wojenny • oddać głowę pod topór

etymologia:

prasł. *toporъ → siekiera; brana jest pod uwagę możliwość zapożyczenia z prairański *tapara → siekiera, topór (por. średnioperskie tabrak, pers. teber, kurdyjskie tefer → siekiera)

por. białor. тапор, ros. топор, ukr. топі́р, słc. topor

inną hipotezą jest pochodzenie z jęz. węg.

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) sëpatë
• angielski: (1.1) axe
• arabski: (1.1) بلطة ż, فأس m
• azerski: (1.1) balta
• baskijski: (1.1) aizkora
• baszkirski: (1.1) балта
• białoruski: (1.1) тапор m
• bośniacki: (1.1) sjekira ż
• bułgarski: (1.1) брадва ż
• chorwacki: (1.1) sjekira ż
• czeski: (1.1) sekera ż
• duński: (1.1) økse w
• esperanto: (1.1) toporo, hakilo
• estoński: (1.1) kirves
• francuski: (1.1) hache ż
• galicyjski: (1.1) machado m
• gudźarati: (1.1) કુહાડો m (kuhāḍō)
• hindi: (1.1) कुल्हाड़ी ż (kulhāṛī)
• hiri motu: (1.1) ira
• hiszpański: (1.1) hacha ż
• islandzki: (1.1) öxi ż
• jidysz: (1.1) האַק ż (hak)
• karaczajsko-bałkarski: (1.1) балта
• kaszubski: (1.1) topór m
• kataloński: (1.1) destral ż
• kazachski: (1.1) балта
• litewski: (1.1) kirvis m
• łaciński: (1.1) securis ż
• łotewski: (1.1) cirvis m
• macedoński: (1.1) секира ż
• maltański: (1.1) mannara ż
• mongolski: (1.1) сүх
• niemiecki: (1.1) Axt ż, Beil n
• norweski (bokmål): (1.1) øks m/ż
• norweski (nynorsk): (1.1) øks ż
• nowogrecki: (1.1) πέλεκυς m
• portugalski: (1.1) machado m
• rosyjski: (1.1) топор m
• rumuński: (1.1) topor n
• serbski: (1.1) секира ż
• słowacki: (1.1) sekera ż
• słoweński: (1.1) sekira ż
• szkocki: (1.1) aix
• szwedzki: (1.1) yxa w
• turecki: (1.1) balta
• ukraiński: (1.1) топір m
• uzbecki: (1.1) bolta
• węgierski: (1.1) fejsze
• wilamowski: (1.1) ākys ż, baeił n, ba̐jł n
• włoski: (1.1) scure ż, ascia ż, mannaia ż

źródła:

topór (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) topór

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bilk, oksza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) czosadło, krzoska

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrobn. topórk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: