szynka (1.1)
 
szynka (1.2)
wymowa:
IPA[ˈʃɨ̃nka], ASnka], zjawiska fonetyczne: nazal.-nk- 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) spoż. tylna część półtuszy wieprzowej będąca surowcem do produkcji wędlin; zob. też szynka w Wikipedii
(1.2) kulin. spoż. wędlina z szynki (1.1) lub z analogicznej części innego zwierzęcia
(1.3) zdrobn. od szyna
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) przednia szynka
(1.2) szynka gotowana / parzona / pieczona / wędzona szynka • szynka parmeńska / praska / serrano / szwarcwaldzka
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-2)
rzecz.
zdrobn. szyneczka ż
przym. szynkowy
(1.3)
rzecz. szyna ż
przym. szynowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) niem. Schinken[1]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „szynka” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.