skinke

skinke (język duński)

skinke (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) spoż. szynka

odmiana:

(1.1) en skinke, skinken, skinker, skinkerne

przykłady:

(1.1) Ulækkert: Sisse Hansen fandt en edderkop i en pakke skinke fra Fakta. Hun føler sig dårligt behandlet af butikken, der har solgt skinken. → Obrzydliwe: Sisse Hansen znalazła pająka w paczce szynki z Fakta. Czuje się źle potraktowana przez sklep, który sprzedał tę szynkę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kød

hiponimy:

holonimy:

(1.1) svin, gris

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

dolnoniem. schinke

uwagi:

źródła:

skinke (język norweski (bokmål))

skinke (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) spoż. szynka

odmiana:

(1.1) en skinke, skinken, skinker, skinkene lub ei skinke, skinka, skinker, skinkene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: