syk

syk (język polski)

wymowa:

IPA: [sɨk], AS: [syk] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) odgłos wydawany przez węża albo szybko uchodzące powietrze, podobny do długiego wymawiania litery „s”

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	syk	syki
dopełniacz	syku	syków
celownik	sykowi	sykom
biernik	syk	syki
narzędnik	sykiem	sykami
miejscownik	syku	sykach
wołacz	syku	syki

przykłady:

(1.1) Wąż cofnął się z sykiem widząc nadchodzącego człowieka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) syczenie, syknięcie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. syczek m, syczenie n, syknięcie n

czas. syczeć ndk., syknąć dk.

przym. sykliwy

wykrz. sss

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hiss
• duński: (1.1) hvislen w
• esperanto: (1.1) siblo
• jidysz: (1.1) סיקעניש n (sikenisz)
• marathi: (1.1) फूत्कार m
• niemiecki: (1.1) Zischen n
• rosyjski: (1.1) шипение n

źródła:

syk (język norweski (bokmål))

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) chory

odmiana:

(1.1) syk, sykt, syke

przykłady:

(1.1) Jeg er syk. → Jestem chory.

(1.1) Hun er ofte syk. → Ona często choruje.

składnia:

kolokacje:

(1.1) å bli syk → zachorować

synonimy:

(1.1) sjuk

antonimy:

(1.1) bra, frisk

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sykdom

przym. sykelig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też w nynorsk: sjuk

źródła: