- wymowa:
- Dania: [ˈsdiˀw]
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) sztywny
- (1.2) pot. pijany, uwalony
- odmiana:
- (1.1) stiv, stift, stive; st. wyższy stivere; st. najwyższy stivest
- przykłady:
- (1.1) Eleven var stiv af skræk. → Uczeń był sztywny ze strachu.
- (1.2) Sonia var så stiv, at hun ringede til sin ex-kæreste. → Sonia była tak najebana, że zadzwoniła do swojego byłego.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) fuld, beruset, besoffen, påvirket
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. stivne
- rzecz. stivelse w, stiver w
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śdn. stif, por. stift
- uwagi:
- źródła:
- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) sztywny
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) sztywny
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
