stiv (język duński) edytuj

wymowa:
Dania: [ˈsdiˀw]
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) sztywny
(1.2) pot. pijany, uwalony
odmiana:
(1.1) stiv, stift, stive; st. wyższy stivere; st. najwyższy stivest
przykłady:
(1.1) Eleven var stiv af skræk.Uczeń był sztywny ze strachu.
(1.2) Sonia var stiv, at hun ringede til sin ex-kæreste.Sonia była tak najebana, że zadzwoniła do swojego byłego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. stivne
rzecz. stivelse w, stiver w
związki frazeologiczne:
etymologia:
śdn. stif, por. stift
uwagi:
źródła:

stiv (język norweski (bokmål)) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) sztywny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

stiv (język norweski (nynorsk)) edytuj

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) sztywny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: