sportowiec
sportowiec (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sportowiec sportowcy dopełniacz sportowca sportowców celownik sportowcowi sportowcom biernik sportowca sportowców narzędnik sportowcem sportowcami miejscownik sportowcu sportowcach wołacz sportowcu sportowcy
- przykłady:
- (1.1) W zawodach wystartowało pięćdziesięciu sportowców z całej Europy.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) sportsmenka, sportsmen
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- Wyraz powstał w XIX w.[1]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) athlete
- arabski: (1.1) رياضي m, رياضية ż
- białoruski: (1.1) спартсмен m, спартовец m
- bułgarski: (1.1) спортист m, физкултурник m
- duński: (1.1) idrætsmand w, sportsmand w
- esperanto: (1.1) sportisto
- francuski: (1.1) sportif m, athlète m
- hiszpański: (1.1) deportista m
- islandzki: (1.1) íþróttamaður m
- jidysz: (1.1) ספּאָרטלער m (sportler), ספּאָרטסמען m (sportsmen), ספּאָרטלערקע ż (sportlerke)
- kaszubski: (1.1) szpòrtówca
- kataloński: (1.1) esportista m
- kazachski: (1.1) спортшы
- koreański: (1.1) 운동 선수
- litewski: (1.1) sportininkas m, sportsmenas m
- łotewski: (1.1) sportists m
- norweski (bokmål): (1.1) idrettsmann m, idrettsutøver m, sportsmann m
- norweski (nynorsk): (1.1) idrettsmann m, sportsmann m
- nowogrecki: (1.1) αθλητής m, σπόρτσμαν m
- portugalski: (1.1) desportista m
- rosyjski: (1.1) спортсмен m, физкультурник m
- slovio: (1.1) sportnik (спортник)
- szwedzki: (1.1) idrottsman w
- turecki: (1.1) sporcu
- ukraiński: (1.1) спортсмен m
- węgierski: (1.1) sportoló
- włoski: (1.1) sportivo, atleta
- źródła:
- ↑ Wiera Zołotowa, Rzeczowniki osobowe z sufiksem -ec (-owiec) we współczesnym języku polskim, „Poradnik Językowy” nr 9/1957, s. 400.