siennik

siennik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɕɛ̇̃ɲːik], AS: [śė̃•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• gemin.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) duży płócienny worek wypełniony słomą (sieczką) lub sianem, służący za materac do spania; zob. też siennik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	siennik	sienniki
dopełniacz	siennika	sienników
celownik	siennikowi	siennikom
biernik	siennik	sienniki
narzędnik	siennikiem	siennikami
miejscownik	sienniku	siennikach
wołacz	sienniku	sienniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) strużok

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. siano n, siennica ż

przym. siennikowy, sienny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. sienny + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) strawbed
• bułgarski: (1.1) тюфлек m
• niemiecki: (1.1) Strohsack m
• słowacki: (1.1) slamník m
• wilamowski: (1.1) śtruwzak m, strufsaok m

źródła: