sesterc

sesterc (język polski)

sesterc (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. numizm. ważna rzymska moneta rozmienna i obrachunkowa, czwarta część denara; zob. też sesterc w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sesterc	sesterce
dopełniacz	sesterca	sesterców
celownik	sestercowi	sestercom
biernik	sesterc	sesterce
narzędnik	sestercem	sestercami
miejscownik	sestercu	sestercach
wołacz	sestercu	sesterce

przykłady:

(1.1) Za prostego niewolnika nabywca dał dwa tysiące sesterców.

(1.1) Handlarz Grek uważnie przyjrzał się wyłożonym sestercom.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) sestercjusz, sestercjus, sestercja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. sestertius < łac. semis tertius → półtrzecia (asa)

uwagi:

niepoprawnie używane dziś określenie „sestercja” stosowane w starożytności jedynie dla oznaczenia kwoty tysiąca sesterców; częste jako forma literacka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sestertius
• chorwacki: (1.1) sestercij m
• esperanto: (1.1) sesterco
• francuski: (1.1) sesterce m
• hiszpański: (1.1) sestercio m
• niderlandzki: (1.1) sestertie ż
• niemiecki: (1.1) Sesterz m
• portugalski: (1.1) sestércio m
• rosyjski: (1.1) сестерций m
• rumuński: (1.1) sesterț
• serbski: (1.1) сестерциј m
• ukraiński: (1.1) сесте́рцій m
• włoski: (1.1) sesterzio m

źródła:

Andrzej Mikołajczyk, Leksykon numizmatyczny, Warszawa–Łódź, 1994.

 Hasło „sesterc” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.