sakramentarz

sakramentarz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. dawna księga liturgiczna w użyciu przed powstaniem mszału; zob. też sakramentarz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sakramentarz	sakramentarze
dopełniacz	sakramentarza	sakramentarzy
celownik	sakramentarzowi	sakramentarzom
biernik	sakramentarz	sakramentarze
narzędnik	sakramentarzem	sakramentarzami
miejscownik	sakramentarzu	sakramentarzach
wołacz	sakramentarzu	sakramentarze

przykłady:

(1.1) Pierwsza redakcja sakramentarza, tzw. sakramentarz gelazjański, pochodzi od papieża Gelazjusza I, który zmarł w 496.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zabytkowy sakramentarz • sakramentarz gelazjański / gregoriański / leoniański / tyniecki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) księga

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sakrament mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. sakrament + -arz

uwagi:

Nie ma obowiązku zapisywania tytułów zabytków piśmienniczych wielkimi literami.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sacramentary
• czeski: (1.1) sakramentář m
• francuski: (1.1) sacramentaire
• hiszpański: (1.1) sacramentario m
• łaciński: (1.1) sacramentarium n
• niemiecki: (1.1) Sakramentar n, Sacramentarium n
• portugalski: (1.1) sacramentário m
• słowacki: (1.1) sakramentár m
• włoski: (1.1) sacramentario m

źródła: