rygg

rygg (język norweski (bokmål))

rygg (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. plecy

odmiana:

(1.1) en rygg, ryggen, rygger, ryggene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

rygg (język szwedzki)

rygg (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) anat. plecy, grzbiet

(1.2) przen. grzbiet (np. książki, górski)

odmiana:

(1) en rygg, ryggen, ryggar, ryggarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) kropp

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe ryggbast, ryggkota, ryggläge, ryggmärg, ryggrad, ryggsim, ryggskott, ryggslut, ryggstöd, ryggsäck, ryggtavla, ryggvärk • bergsrygg, bokrygg, handrygg, högtrycksrygg, näsrygg, puckelrygg, stolsrygg, svankrygg

fraza czasownikowa binda ris åt egen rygg • ge råg i ryggen • ha ryggen fri • ha råg i ryggen • hålla någon om ryggen • inte röra någon i ryggen • kröka rygg • lägga benen på ryggen • ta rygg på någon • vara rak i ryggen • vända någon ryggen • vända ryggen till

fraza przysłówkowa bakom någons rygg • bakom ryggen på någon

etymologia:

uwagi:

nie mylić z: rigg → takielunek

zobacz też: Części ciała w języku szwedzkim

źródła: