przyszły
przyszły (język polski)
edytuj- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) ten, który wydarzy się w przyszłości; taki, który należy do przyszłości
- (1.2) następny, bliski w czasie
- (1.3) st.pol. przybysz[1]
czasownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik przyszły przyszła przyszłe przyszli przyszłe dopełniacz przyszłego przyszłej przyszłego przyszłych celownik przyszłemu przyszłej przyszłemu przyszłym biernik przyszłego przyszły przyszłą przyszłe przyszłych przyszłe narzędnik przyszłym przyszłą przyszłym przyszłymi miejscownik przyszłym przyszłej przyszłym przyszłych wołacz przyszły przyszła przyszłe przyszli przyszłe
- przykłady:
- (1.1) Mój przyszły mąż jest geniuszem.
- (1.2) W przyszłym tygodniu pojedziemy do Warszawy.
- składnia:
- antonimy:
- (1.1) przeszły, teraźniejszy
- (1.2) poprzedni, miniony, zeszły
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przyszłość ż
- przym. przyszłościowy
- związki frazeologiczne:
- czas przyszły • życie przyszłe
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) future; (1.2) next
- baskijski: (1.2) hurrengo
- białoruski: (1.1) будучы; (1.2) будучы
- chiński standardowy: (1.1) 下 (xià), 今后 (jīnhòu); (1.2) 下 (xià), 今后 (jīnhòu)
- czeski: (1.1) budoucí
- dolnołużycki: (1.1) pśiducy, pśiducny, pśichodny
- duński: (1.1) fremtidig; (1.2) næste
- esperanto: (1.1) venonta
- francuski: (1.1) futur; (1.2) prochain
- hiszpański: (1.1) futuro, venidero; (1.2) próximo, que viene
- jidysz: (1.1) מאָרגנדיק (morgndik); (1.2) צווייטער (cwejter)
- kataloński: (1.1) futur
- niemiecki: (1.1) künftig, zukünftig; (1.2) nächst, demnächst
- nowogrecki: (1.1) μελλοντικός, μέλλων; (1.2) ερχόμενος, επόμενος
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- rosyjski: (1.1) будущий; (1.2) будущий, следующий
- słowacki: (1.1) budúci
- szwedzki: (1.1) framtida; (1.2) nästa, nästkommande
- turecki: (1.1) müstakbel, gelecekteki; (1.2) gelecek
- ukraiński: (1.1) майбутній
- węgierski: (1.1) jövőbeli; (1.2) jövő, következő
- wilamowski: (1.1) kynftiḱ, kynftig
- włoski: (1.1) futuro, venturo; (1.2) prossimo
- źródła:
- ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 115.