pilnik

pilnik (język polski)

pilnik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpʲilʲɲik], AS: [pʹilʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. rodzaj narzędzia z hartowanej stali w kształcie płaskiej sztabki o chropowatej powierzchni, używany do ścierania, gładzenia lub obrabiana, najczęściej kawałków drewna; zob. też pilnik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pilnik	pilniki
dopełniacz	pilnika	pilników
celownik	pilnikowi	pilnikom
biernik	pilnik	pilniki
narzędnik	pilnikiem	pilnikami
miejscownik	pilniku	pilnikach
wołacz	pilniku	pilniki

przykłady:

(1.1) Ojciec Jurka wykuł mi ze starego pilnika krzesiwo, za pomocą którego nauczyłem się rozniecać ogień.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) fajla

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) narzędzie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. opiłek mrz

zdrobn. pilniczek mrz

czas. opiłowywać ndk., piłować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) file
• baskijski: (1.1) karraka
• czeski: (1.1) pilník m
• duński: (1.1) fil w
• hiszpański: (1.1) lima ż
• kaszubski: (1.1) wilëca ż
• niemiecki: (1.1) Feile ż
• nowogrecki: (1.1) λίμα ż, ράσπα ż, ρίνη ż
• ukraiński: (1.1) напи́лок m
• wilamowski: (1.1) faejł m, fajł m, fǡjł m

źródła: