odmieńce (2.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba dziwnie się zachowująca, wyróżniająca się w społeczności

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) pot. herp. odmieniec jaskiniowy
(2.2) pot. herp. odmieniec amerykański
(2.3) pot. mikrobiol. odmieniec pospolity
(2.4) mit. lud. diabli lub wiedźmi podrzutek; zob. też odmieniec w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(2.1-4)
przykłady:
(1.1) Pokój odmieńca sąsiaduje z biblioteką.
(2.1) Podziemne siedliska odmieńców znajdują się w jaskiniach krasowych.
(2.4) Na polskim Śląsku odmieńce nazywanopodciepami”.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wszelcy odmieńcy • akceptować / napiętnować / prześladować odmieńców
synonimy:
(1.1) cudak, dziwak, dziwoląg
antonimy:
hiperonimy:
(2.1) zwierzę
(2.2) zwierzę
(2.3) bakteria
(2.4) stwór
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odmiana ż, odmienienie n, odmienianie n, odmiennia ż, odmiennik mos, odmienność ż
czas. odmieniać ndk., odmienić dk.
przym. odmienny
przysł. odmiennie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. odmienny + -ec
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „odmieniec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.