nordycki (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[nɔrˈdɨʦ̑ʲci], AS[nordycʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk., ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) książk. północnoeuropejski; zob. też kraje nordyckie w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kraje nordyckie to trzy kraje skandynawskie (Dania, Norwegia i Szwecja) oraz Islandia i Finlandia.
(1.1) Estonia również ostatnio zaczęła wyraźnie przedstawiać się jako kraj nordycki, mając bardzo silne kulturowe, językowe i etniczne związki z Finlandią oraz związki kulturowe ze Szwecją, jednakże nie należy ona jeszcze do Rady Nordyckiej. (z Wikipedii)
składnia:
kolokacje:
(1.1) kraje nordyckie • ludy nordyckie • języki nordyckie • mity nordyckie
synonimy:
(1.1) nordyczny; skr. nord.
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. staronordycki
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. nordisch[1]
uwagi:
por. skandynawski • islandzki
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „nordycki” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.