nawrócenie (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) skierowanie na poprzednie miejsce; ponowne pojawienie się
(1.2) nawiązanie do czegoś, co się poprzednio mówiło, myślało
(1.3) rel. powrót do wiary lub zmiana wyznania
(1.4) zmiana wyznawanych poglądów[1]; zob. też nawrócenie w Wikipedii
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.3) W autobiograficznym wierszu „Bibrowski” Gałczyński próbował podsumować swój skręt na prawo czy wręcz nawrócenie[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.4) metanoja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nawracanie n, nawrót m, nawrócony mos
czas. nawracać dk., nawrócić dk.
przym. nawrócony
związki frazeologiczne:
etymologia:
rzecz. odczas. od nawrócić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Anna Arno, Niebezpieczny poeta. Konstanty Ildefons Gałczyński