naśladownik (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. naśladowca[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pan Antoni miał w swoich synach prawdziwych naśladowników.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) naśladowca
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. naśladowanie n
forma żeńska naśladowniczka ż
czas. naśladować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „naśladownik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.