mudżahedin
mudżahedin (język polski)
edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) muzułmański bojownik uczestniczący w ruchu religijnym, społecznym lub wyzwoleńczym; zob. też mudżahedin w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mudżahedin mudżahedini dopełniacz mudżahedina mudżahedinów celownik mudżahedinowi mudżahedinom biernik mudżahedina mudżahedinów narzędnik mudżahedinem mudżahedinami miejscownik mudżahedinie mudżahedinach wołacz mudżahedinie mudżahedini depr. M. i W. lm: (te) mudżahediny[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) bojownik, muzułmanin
- hiponimy:
- (1.1) dżihadysta, talib
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mudżahedińskość ż
- przym. mudżahediński
- przysł. mudżahedińsko
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) forma „mudżahedin” (arab. „مجاهدين”) stanowi liczbę mnogą od słowa „مجاهد” (pol. mudżahid), jednak w języku polskim weszła ona na stałe jako forma liczby pojedynczej i wyparła formę mudżahid[2][3][4][5][6]; por. „paparazzi”
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) mujahid
- arabski: (1.1) مجاهد m
- baskijski: (1.1) mujahidin
- czeski: (1.1) mudžáhid m
- esperanto: (1.1) muĝahido
- hiszpański: (1.1) muyahidín m
- niemiecki: (1.1) Mudschahed m
- nowogrecki: (1.1) μουτζαχεντίν m
- słowacki: (1.1) mudžahedín m, mudžáhid m
- źródła:
- ↑ Hasło „mudżahedin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Wiedza Powszechna, Warszawa 1997, ISBN 978-83-214-1375-4.
- ↑ Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9, s. 882.
- ↑
Hasło „mudżahedin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „mudżahedin” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Hasło „mudżahedin” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Inny słownik języka polskiego PWN, red. Mirosław Bańko, t. 1, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2014, ISBN 978–83–01–17799–7, s. 901.
