kulminacyjny
kulminacyjny (język polski) edytuj
- wymowa:
- , IPA: [ˌkulmʲĩnaˈʦ̑ɨjnɨ], AS: [kulmʹĩnacyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) najwyższy, szczytowy pod względem napięcia uczuciowego, nasilenia, nagromadzenia jakichś zjawisk, przeżyć
- (1.2) wznoszący się najwyżej, górujący nad resztą terenu
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik kulminacyjny kulminacyjna kulminacyjne kulminacyjni kulminacyjne dopełniacz kulminacyjnego kulminacyjnej kulminacyjnego kulminacyjnych celownik kulminacyjnemu kulminacyjnej kulminacyjnemu kulminacyjnym biernik kulminacyjnego kulminacyjny kulminacyjną kulminacyjne kulminacyjnych kulminacyjne narzędnik kulminacyjnym kulminacyjną kulminacyjnym kulminacyjnymi miejscownik kulminacyjnym kulminacyjnej kulminacyjnym kulminacyjnych wołacz kulminacyjny kulminacyjna kulminacyjne kulminacyjni kulminacyjne
- przykłady:
- (1.1) Kulminacyjny moment dramatu. Zdenerwowanie doszło do punktu kulminacyjnego.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kulminacja ż
- czas. kulminować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) кульмінацыйны
- bułgarski: (1.1) кулминационен
- duński: (1.1) kulminations-
- esperanto: (1.1) zenita
- hiszpański: (1.1) culminante
- interlingua: (1.1) culminante
- niemiecki: (1.1) w złożeniach Kulminations-
- rosyjski: (1.1) кульминационный
- źródła: