kulminacja

kulminacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkulmʲĩˈnat͡sʲja], AS: [kulmʹĩnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) szczytowy punkt, najmocniejsze nasilenie jakiegoś procesu

(1.2) astr. proces przejścia ciała niebieskiego poprzez płaszczyznę południka

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kulminacja	kulminacje
dopełniacz	kulminacji	kulminacji / przest. kulminacyj
celownik	kulminacji	kulminacjom
biernik	kulminację	kulminacje
narzędnik	kulminacją	kulminacjami
miejscownik	kulminacji	kulminacjach
wołacz	kulminacjo	kulminacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) kulminacja górna • kulminacja dolna

synonimy:

(1.1) apogeum, szczyt

(1.2) górowanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. kulminować ndk.

przym. kulminacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. culminare od łac. culmen, culminis

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) кульмінацыя ż; (1.2) кульмінацыя ż
• bułgarski: (1.1) кулминация ż; (1.2) кулминация ż
• esperanto: (1.1) kulmino, apogeo
• hiszpański: (1.1) culminación
• interlingua: apogeo; (1.1) culmine; (1.2) culmination
• niemiecki: (1.1) Kulmination ż; (1.2) Kulmination ż
• rosyjski: (1.1) кульминация ż; (1.2) кульминация ż
• węgierski: (1.2) kulmináció
• włoski: (1.1) culmine; (1.2) culminazione

źródła: