kołatka

kołatka (język polski)

kołatka (1.1)

kołatka (1.3)

kołatka (1.4)

wymowa:

IPA: [kɔˈwatka], AS: [kou̯atka] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. często ozdobny przedmiot, zazwyczaj metalowy, przymocowany przy drzwiach wejściowych służący do stukania; zob. też kołatka w Wikipedii

(1.2) pot. drewniany przedmiot wieszany bydłu u szyi, wydający głuchy odgłos

(1.3) rel. etn. ludowy instrument muzyczny, złożony z rączki i osadzonej na niej deseczki, w którą przy potrząsaniu uderza ruchomy młoteczek; używany m.in. w Wielki Piątek w kościele zamiast dzwonków

(1.4) pot. muz. etn. ludowy instrument muzyczny, złożony z rączki, koła zębatego i ocierającej się o nie podczas kręcenia deseczki; używany m.in. w Wielki Piątek w kościele zamiast dzwonków

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: kołatek

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kołatka	kołatki
dopełniacz	kołatki	kołatek
celownik	kołatce	kołatkom
biernik	kołatkę	kołatki
narzędnik	kołatką	kołatkami
miejscownik	kołatce	kołatkach
wołacz	kołatko	kołatki

(2.1) zob. kołatek

przykłady:

(1.3) Ministranci zamiast dzwonków użyli podczas procesji kołatek.

składnia:

kolokacje:

(1.3) kościelna / ministrancka kołatka

synonimy:

(1.1) antaba

(1.4) terkotka

antonimy:

hiperonimy:

(1.3) instrument

(1.4) instrument

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kołatanie n, kołatek mzw, zakołatanie n

czas. kołatać ndk., zakołatać dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kołatać < prasł. *kolatati → łomotać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) door-knocker, gate rattle; (1.3) rattle
• niemiecki: (1.1) Türklopfer m, Klopfer m
• rosyjski: (1.1) дверной молоток m; (1.3) трещотка ż (treŝotka)
• włoski: (1.1) battente m, battaglio m, battacchio m, picchiotto m; (1.2) campanaccio di legno m; (1.3) tabella ż, battola ż

źródła: