karabinek

karabinek (język polski)

karabinki (1.2)

karabinki (1.3)

wymowa:

IPA: [ˌkaraˈbʲĩnɛk], AS: [karabʹĩnek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: karabin

(1.2) indywidualna broń strzelecka o lufie krótszej niż w karabinie; zob. też karabinek (broń) w Wikipedii

(1.3) zob. karabińczyk

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karabinek	karabinki
dopełniacz	karabinka	karabinków
celownik	karabinkowi	karabinkom
biernik	karabinek	karabinki
narzędnik	karabinkiem	karabinkami
miejscownik	karabinku	karabinkach
wołacz	karabinku	karabinki

przykłady:

(1.2) Karabinki początkowo były uzbrojeniem kawalerii i służb pomocniczych.

składnia:

kolokacje:

(1.2) strzelać z karabinka • sprzedać / kupić karabinek • uzbroić w karabinki

synonimy:

(1.2) kbk

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. karabin m, karabinier m, karabińczyk m

przym. karabinowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: karabin

• angielski: (1.2) carbine
• duński: (1.2) karabin
• esperanto: (1.1) fisileto; (1.2) karabeno
• francuski: (1.2) carabine ż
• hiszpański: (1.2) carabina ż
• ido: (1.2) karabino
• niemiecki: (1.2) Karabiner m
• nowogrecki: (1.2) καραμπίνα ż
• rosyjski: (1.2) карабин m
• włoski: (1.2) carabina ż; (1.3) moschettone m

źródła: