kętnarować (język polski) edytuj

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˌkɛ̃ntnaˈrɔvaʨ̑], AS[kntnarovać], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę akc. pob.
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) daw. układać beczki na kętnarach[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kętnarowanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „Kętnarować” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 318.