ironicznie

ironicznie (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˌirɔ̃ˈɲit͡ʃʲɲɛ], AS: [irõńičʹńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

znaczenia:

przysłówek sposobu

(1.1) używając ironii; pozornie szczerze/prawdziwie

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Rene odszedł z dużym ociąganiem, przekonując się raz jeszcze, jak ironicznie brzmi samo określenie „wolny związek" w stosunku do współżycia dwojga ludzi. Nie jest on chyba nigdy wolny — jak żaden ludzki związek, jeżeli ma być ludzki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) uśmiechać się / wypowiadać się / zapytać ironicznie

synonimy:

(1.1) szyderczo, drwiąco

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ironia ż, ironijka ż, ironista m, ironistka ż, ironizowanie n, ironiczność ż

czas. ironizować

przym. ironiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ironically
• bułgarski: (1.1) иронично
• duński: (1.1) ironisk
• esperanto: (1.1) ironie
• francuski: (1.1) ironiquement
• hiszpański: (1.1) irónicamente
• kataloński: (1.1) irònicament
• niemiecki: (1.1) ironisch
• nowogrecki: (1.1) ειρωνικά
• portugalski: (1.1) ironicamente
• rosyjski: (1.1) иронически, иронично
• ukraiński: (1.1) іронічно
• węgierski: (1.1) ironikusan
• włoski: (1.1) ironicamente

źródła: