ironicznie (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ˌirɔ̃ˈɲiʧ̑ʲɲɛ], AS[irõńičʹńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni…akc. pob.
znaczenia:

przysłówek sposobu

(1.1) używając ironii; pozornie szczerze/prawdziwie
odmiana:
(1.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Rene odszedł z dużym ociąganiem, przekonując się raz jeszcze, jak ironicznie brzmi samo określeniewolny związek" w stosunku do współżycia dwojga ludzi. Nie jest on chyba nigdy wolnyjak żaden ludzki związek, jeżeli ma być ludzki.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) uśmiechać się / wypowiadać się / zapytać ironicznie
synonimy:
(1.1) szyderczo, drwiąco
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ironia ż, ironijka ż, ironista m, ironistka ż, ironizowanie n, ironiczność ż
czas. ironizować
przym. ironiczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zbigniew Anthony Grabowski, Nagrobek. Nowele, Oficyna Poetów i Malarzy, 1964, str. 40-41.