inwalida

inwalida (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌĩnvaˈlʲida], AS: [ĩnvalʹida], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która jest pozbawiona możliwości pracy (całkowicie lub połowicznie) ze względu na kalectwo, utratę zdrowia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	inwalida	inwalidzi
dopełniacz	inwalidy	inwalidów
celownik	inwalidzie	inwalidom
biernik	inwalidę	inwalidów
narzędnik	inwalidą	inwalidami
miejscownik	inwalidzie	inwalidach
wołacz	inwalido	inwalidzi
depr. M. i W. lm: (te) inwalidy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) inwalida wojenny

synonimy:

(1.1) kaleka, niepełnosprawny, reg. śl. kripel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. inwalidztwo n

forma żeńska inwalidka ż

przym. inwalidzki

związki frazeologiczne:

etymologia:

od franc. invalide, od łac. invalidus → słaby, bezsilny (zaprzeczenie łac. validus → silny)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) handicapped
• arabski: (1.1) معاق
• białoruski: (1.1) інвалід m
• bułgarski: (1.1) инвалид m
• francuski: (1.1) invalide
• hiszpański: (1.1) inválido, mutilado
• interlingua: (1.1) invalido
• islandzki: (1.1) öryrki m, fatlaður, hreyfihamlaður
• japoński: (1.1) 身障者 (しんしょうしゃ)
• kazachski: (1.1) мүгедек
• niemiecki: (1.1) Invalider m
• nowogrecki: (1.1) ανάπηρος
• rosyjski: (1.1) инвалид m
• ukraiński: (1.1) інвалід m
• wilamowski: (1.1) inwalid m
• włoski: (1.1) invalido

źródła: