bezsilny

bezsilny (język polski)

wymowa:

IPA: [bɛɕˈːilnɨ], AS: [be•śilny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• gemin. ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) taki, który nie potrafi z czymś się zmagać

(1.2) bez sił, niezdolny do walki

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bezsilny		bezsilna	bezsilne	bezsilni	bezsilne
dopełniacz	bezsilnego		bezsilnej	bezsilnego	bezsilnych
celownik	bezsilnemu		bezsilnej	bezsilnemu	bezsilnym
biernik	bezsilnego	bezsilny	bezsilną	bezsilne	bezsilnych	bezsilne
narzędnik	bezsilnym		bezsilną	bezsilnym	bezsilnymi
miejscownik	bezsilnym		bezsilnej	bezsilnym	bezsilnych
wołacz	bezsilny		bezsilna	bezsilne	bezsilni	bezsilne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Teściowa była bezsilna wobec tej sytuacji z Jurkiem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bezradny, niezaradny, nieporadny

(1.2) bezbronny, schorzały, bezzębny, bezwładny, asteniczny, kruchy, adynamiczny, słaby, słabowity, wątły, cherlawy, scherlały

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bezsilność ż, bezsiła ż, bezsilnienie n

czas. bezsilnieć ndk.

przysł. bezsilnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) powerless, impotent, helpless; (1.2) toothless, infirm, helpless
• białoruski: (1.1) бяссільны; (1.2) бяссільны
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) бясьсільны; (1.2) бясьсільны
• czeski: (1.1) bezmocný; (1.2) bezmocný
• duński: (1.1) magtesløs, afmægtig; (1.2) kraftløs, krafteløs
• fiński: (1.1) avuton; (1.2) avuton
• francuski: (1.1) languissant, impuissant; (1.2) infirme, flasque, adynamique
• hiszpański: (1.1) impotente
• niemiecki: (1.1) machtlos, kraftlos
• rosyjski: (1.1) немощный, бессильный; (1.2) бессильный
• sanskryt: (1.1) आभूक
• słowacki: (1.1) bezmocný; (1.2) bezmocný
• szwedzki: (1.1) maktlös, vanmäktig, hjälplös; (1.2) maktlös, kraftlös, svag
• ukraiński: (1.1) безсилий; (1.2) безсилий
• włoski: (1.1) impotente, inerme

źródła: