inteligencki (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dotyczący inteligencjiludzi wykonujących zawodowo pracę umysłową
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Skończyła prestiżowe warszawskie gimnazjum, do którego chodziła inteligencka młodzież o lewicowych skłonnościach, spotykała się z socjalistami[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) antyinteligencki
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. inteligencja ż, inteligent m, inteligentka ż
przym. inteligentny
przysł. inteligentnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Drohobycz, Drohobycz, Henryk Grynberg, 1997 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.