Podobna pisownia Podobna pisownia: intelligent
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mężczyzna wykształcony, zawodowo zajmujący się pracą umysłową
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Co my zresztą dziwimy się różnym chłopom, kiedy teraz tysiące inteligentów, mądrych, wykształconych zajmuje bezsensowne, głupie stanowisko[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. inteligencja ż, inteligenckość ż
forma żeńska inteligentka
przym. inteligencki, inteligentny
przysł. inteligentnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
derywacja wsteczna od pol. inteligentny[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Teresa Torańska, Oni, 1985, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2.   Hasło „inteligent” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
wymowa:
IPA/in.te.liˈd͡ʒent/
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) inteligentny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. intelligent < łac. intelligēns
uwagi:
źródła:
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) inteligentny

przysłówek

(2.1) inteligentnie[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. inteligenc ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. intelligent < łac. intelligēns
uwagi:
źródła:
  1.   Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.