inseminacja
inseminacja (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌĩw̃sɛ̃mʲĩˈnaʦ̑ʲja], AS: [ĩũ̯sẽmʹĩnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zootechn. sztuczne zapłodnienie poprzez wprowadzenie do dróg rodnych samicy nasienia pobranego od samca; zob. też sztuczne unasiennianie w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) [1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik inseminacja inseminacje dopełniacz inseminacji inseminacji / przest. inseminacyj[2] celownik inseminacji inseminacjom biernik inseminację inseminacje narzędnik inseminacją inseminacjami miejscownik inseminacji inseminacjach wołacz inseminacjo inseminacje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) unasienianie, unasienienie, unasiennianie, unasiennienie
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zapładnianie, zapłodnienie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. inseminator m, inseminatorka ż
- czas. inseminować ndk.
- przym. inseminacyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) (artificial) insemination
- baskijski: (1.1) intseminazio (artifizial)
- francuski: (1.1) insémination (artificielle) ż
- hiszpański: (1.1) inseminación artificial ż
- niemiecki: (1.1) Insemination ż
- nowogrecki: (1.1) τεχνητή γονιμοποίηση ż, σπερματέγχυση ż
- szwedzki: (1.1) insemination w
- źródła:
- ↑
Hasło „inseminacja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Hasło „inseminacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
